De wettelijke drie-urenregeling

Het secretariaat van STN heeft het inmiddels steeds drukker met het telefonisch beantwoorden van allerlei taxigerelateerde vragen. Goed dat u ons steeds beter weet te vinden, daar is het secretariaat voor bedoeld! Zo kwam enkele weken geleden ook een vraag van een ondernemer die zich afvroeg wat het hebben van een ‘arbeidscontract op oproep basis’ nu precies waard is, althans volgens de wet.

Wat was er aan de hand? De betreffende ondernemer werd er door Sociaal Fonds Taxi (SFT) op gewezen dat hij zijn werknemers structureel zou onderbetalen. Deze werkgever had een aantal werknemers in dienst op basis van een nul-urencontract, of op basis een contract met een gering aantal uren per week (onder de 15). De ondernemer was in de veronderstelling dat hij daarmee een beperkt aantal verplichtingen richting de werknemers had met betrekking tot het uitbetalen van de gewerkte uren. Dit bleek echter niet het geval.

De wettelijke uitleg

Wat zijn nu de wettelijke verplichtingen als het gaat om het betalen van werknemers per oproep? In het onderstaande geef ik een korte samenvatting van hoe dit onderwerp wettelijk geregeld is.

Als u een chauffeur in dienst heeft op basis van een 0-uren contract, een arbeidsovereenkomst voor minder dan 15 uur per week of een werknemer heeft die zonder vast dienstrooster werkt (ook wel flexibele arbeidskrachten genoemd) dan dient u deze volgens de wet voor elke periode dat u de werknemer oproept en hij arbeid heeft verricht, tenminste 3 uur uit te betalen. Het maakt dus niet uit of de werknemer deze 3 uur daadwerkelijk heeft gewerkt of dat hij slechts een ritje heeft gemaakt van 20 minuten. Elke oproep is wettelijk gezien 3 arbeidsuren waard.

Voorbeeld

De bovenstaande wettelijke regeling heeft tot gevolg dat wanneer uw werknemer op oproepbasis drie keer per dag een kwartiertje taxi rijdt op de tijdstippen 9:00, 12:15 en 15:30 (en er vinden geen overlappingen plaats binnen die drie uur), u drie maal drie uur dient uit te betalen en dus 9 uur in totaal. De rechter wees al in 2007 de suggestie van de hand dat de werkgever in dergelijke gevallen die kortstondige periodes arbeid bij elkaar op kon te tellen. Iedere arbeidsperiode (mits deze niet overlapt binnen drie uur met een volgende taxirit) staat op zichzelf, hoe kort ook, en dient te worden vergoed alsof er drie uur is gewerkt. Dit betekent niet direct dat u de werknemer altijd een gehele dienst moet uitbetalen. Werkt een werknemer twee keer op een dag voor een korte periode, bijvoorbeeld ‘s ochtends om 9 uur en vervolgens om 18.00 uur pas weer en die ritten korter zijn dan 3 uur, dan dient u deze dus 6 uur uit te betalen.

Praktijkadvies

Voor u dus zaak om de arbeidsperioden goed in de smiezen te houden! Probeer er zorg voor te dragen dat de arbeidsperiodes zoveel mogelijk kort achter elkaar vallen. Het is daarnaast een afweging waard om uw werknemer een vast urencontract aan te bieden van 15 uur per week of in de werknemer vast in te roosteren indien u voldoende werk heeft. U hoeft dan niet aan de bovengenoemde verplichting te voldoen bij korte werkdiensten. U kan de overeengekomen 15 arbeidsuur dan over de week heen kunnen ‘spreiden’. Werkt een chauffeur dan een kwartiertje dan schrijft u dat van de 15 uur af, in plaats van dat u gelijk al verplicht bent 3 uur ui te betalen Een simpel rekensommetje leert dat hoe meer dagen een chauffeur bij u op oproepbasis beschikbaar is, hoe groter de kans is dat u op grond van die wettelijke verplichting al boven de 15 uur per week moet uit betalen.

Los van alle wettelijke regels is uiteraard het allerbelangrijkste dat u met uw medewerkers duidelijke afspraken maakt en deze schriftelijk vastlegt. Dit is de beste manier om discussies te voorkomen of geconfronteerd te worden met een loonvordering

Heeft u vragen over de uitbetaling van uw flexibele arbeidskrachten? Neem dan gerust contact op met ons secretariaat: 010-2819192.